De jungle van Sumatra overleefd!

We zijn in Indonesië! Na een mooie week in Maleisië zijn we 31 juli naar Medan in Sumatra gevlogen. Bij deze de Sumatra-update:

Je zou denken dat wij onze ogen uitkijken naar al die Indo's, maar dat denk je dan verkeerd... Wij zijn een hele attractie, ze staren ons ongegeneerd met z'n allen aan. We komen überhaupt tot nu toe heel weinig toeristen tegen. Misschien wel doordat de ramadan plaats vindt in deze periode. In Indonesië is bijna iedereen moslim en doen dus ook aan de ramadan. Dat iedereen hier moslim is, wordt op het vliegveld al duidelijk. een toilet voor mannen, voor vrouwen, voor moslimmannen en moslima's.... Maar goed, eenmaal door de douane met een visum op zak stond Deni op ons te wachten met een bordje 'party lianne Smit'. Nou we gaan er een feestje van maken! Deze week is voor ons wel meer een verrassing dan de andere weken omdat we deze week in Sumatra laten regelen. Deni brengt ons naar het Tobameer. Het tripje duurt maar 4 uur en we zijn net op tijd om met de boot te kunnen. We zullen verblijven in Samosir, een schiereiland in het Tobameer. Nou ben ik na Thailand niet meer zo'n fan van varen maar het viel reuze mee. We werden met de boot bij ons hotel gebracht. De reis hebben we zelf samengesteld met "bouwstenen". Deze heette 'sprookje in samosir' en wij begrijpen waarom deze zo heet. Wat mooi, rustig en lief plekje op aarde. Allemaal echt Indonesische batak huisjes aan het water met een prachtig uitzicht op de bergen. We kregen twee huisjes toegewezen met een balkon/terras met hangmat en uitzicht over het meer. Echt zo'n boomhut gevoel :). De volgende ochtend kwam mijn moeder met het idee om scooters te huren ( jaja mijn moeder). 3 foeilelijke scooters, niet begrensd en geen helm maar het was zo leuk! We hebben 100 kilometer over het eiland gereden. Overal zwaaiende kinderen, dorpjes en prachtig uitzicht. Zo leuk allemaal totdat ik iets voelde... Een lekke achterband.. Gelukkig heeft iedereen hier een scooterzaakje (iedereen verkoopt hier eten, benzine en heeft een "garage" dus de band was al snel geplakt. Scooter gelijk een beetje bijgetankt en 2 euro ! afgerekend. Op de terugweg waren we mijn vader weer kwijt en moesten we even stoppen. En dan komen ze verkopen. Mijn moeder wilde wel een sleutelhanger. Nou kan mijn moeder alleen niet zo goed tegen zielige mensen... dus heeft mijn moeder nu de hele bos sleutelhangers (want die mevrouw wilde zo graag geld verdienen...). De volgende dag hadden we relaxdag. Lekker aan het zwembad, zwemmen in het meer en kleren wassen :(

3 augustus werd weer een reisdag. En een lange. Eerst varen (geweldig want benedendeks waar mijn moeder en ik zaten, zaten alle huisvrouwen onderweg naar de markt die een "tupperwareparty" van korsetten hielden!) 9 uur moesten we rijden naar Bukit Lawang voor onze jungletrekking. Eenmaal in Bukit Lawang konden we wel een opfrisser gebruiken. Beetje klimmen, glijden en zwemmen in de rivier :).
Om 8 uur de volgende dag begon de trekking door de jungle. Van het hotel uit, moesten we een loopbrug over en zaten we al aan de rand van de jungle. Al heel snel bewogen de bomen boven ons, haalde de gids bananen tevoorschijn en ja hoor: aapjes! Alle dieren hier in de jungle leven in het wild maar kunnen twee keer per dag naar een voederplatform komen om te eten. Hier zijn rangers die de beesten in de gaten houden en observeren. De dieren zijn dus enigszins gewend aan mensen maar het blijft bijzonder dat ze naar beneden komen om van vreemde mensen eten aan te nemen. Ik hou helemaal niet van dieren maar dit was wel echt schattig. Als een klein peutertje pakken ze heel voorzichtig eten uit je hand. Echt vertederend. Wanneer we verder de jungle in liepen, hoorde we overal bomen bewegen en zagen we apen overspringen. Echt een grappige ervaring met de bijbehorende geluiden. Ik had nu in een uur al meer gezien dan dat in Cambodja in 3 dagen had gezien. Na een tijdje lopen, had de gids een orang oetan in het zicht. De zwangere "Sandra" werd naar beneden gelokt. Heel langzaam kwam ze naar beneden om vervolgens ook weer heel zacht het eten uit je handen te halen. Wanneer je haar hand openvouwde voor iets te eten of wanneer ze het uit je hand kwam pakken voelde het gewoon als een mensen hand. Zo vreemd. Ze zeggen dat mensen van de apen afstammen, maar je ziet echt wel gelijkenis. Ik vond dit echt heel bijzonder. Ik heb zo'n angst voor dieren maar die was nu echt wel een beetje weg. Ik kon er in ieder geval van genieten. Tijdens de tocht zijn we nog een orang oetan en haar jong tegen gekomen, een mannetjes orang oetan en gibbons. Echt zo'n gave tocht! De terugweg in tubes gezeten, de rivier af :) Om half 4 zijn we na een frisse douche naar een kindertehuis gelopen. We hadden op internet al over gelezen en wilde zelf graag op bezoek bij de Nederlandse vrouw die dit prachtige initiatief is gestart met haar Indonesische man. Al snel kwamen we aan bij de kleurrijke gebouwen van het kindertehuis. Een een lang verhaal kort te houden: we hebben uitleg en rondleiding gekregen in het huis van de Nederlandse oud schooljuf en haar man. Een stel met een groot hart en een duidelijke visie over het helpen van de inwoners en kinderen. Heel erg mooi!

5 augustus stond de jeep met 16 jarige chauffeur om 8 uur klaar om ons dieper de jungle in te rijden. Een lekker hobbelig ritje die eindigde bij.. Ja wat eigenlijk.. Niks. Geen accommodaties, enkel een hutje. Hier stond een jongen op ons te wachten die ons naar onze accommodatie moest brengen. Ik liep als eerst achter hem aan over een hele lange wiebelige loopbrug. En daar kreeg ik spijt van! God wat stonk die jongen! Stinky dropte ons bij het verkeerde "resort" maar dat hoorde zo.. Het huisje viel mee maar Stinky wist niet wat wij zouden doen we komende dagen dus na een kwartier gebaren en uitleggen kon ik hem volgen (iel!) naar een kantoortje ( hele weg van daárnet weer terug). Gelukkig waren daar lieve dames die Engels spraken en ons wisten te vertellen dat we na een uur klaar moesten staan voor een olifantentocht. Onze gids voor de komende dagen zou ons daar ophalen. 20 minuten te laat kwam onze gids... Je raad het al.. Stinky! Hij bracht ons naar een hoge opstap naast de rivier waar 10 minuten laten een rits olifanten aan kwam lopen. Een leuk gezicht totdat ze dichtbij kwamen. Dat verterende wat ik bij de apen had, ontbrak hier een beetje. Eerst mijn ouders op een olifant en daarna ik met Manouk. Ik vind het echt helemaal niet leuk. Gelukkig vond de rest het geweldig dus moest ik maar even doorbijten. Zelfs toen onze olifant met ons erop ervandoor ging. Na een tocht van een uur kwamen bij de verblijfplaats van de olifanten. Daar werd een kleintje opgehaald en konden de olifanten zwemmen. Dit was een heel leuk gezicht. Daarna mochten we de olifanten lekker toeristisch eten geven, mee op de foto en wassen. Dat hoefde voor mij niet;) Ik heb nog wat mooie plaatjes kunnen schieten voordat we Stinky weer volgde naar ons huisje. Ik wist dat er voor morgen een jungletrekking van 4 uur met de gids op het programma stond, waar ik met Stinky als gids, niet zoveel in zag. We hebben dit voorzichtig bij het kantoor verteld en mochten de trekking omruilen voor een ochtend raften. En dat doen we liever! Bij het huisje beneden bij het restaurant gegeten en gedronken. Het is heel primitief maar je zit dan ook wel diep in de jungle, hoort jungle geluiden en overal beesten. Tijdens het eten begon het te regenen wat eindigde in een mega tropische onweersnacht.Vreselijke nacht in het vieze huisje, pikkedonker en hitte. De volgende ochtend om 10 uur zijn we met banden en Stinky de rivier af gegaan. Halverwege bij een splitsing zijn we even gestopt. De splitsing eindigde bij een mooie waterval. Lekker gezwommen terwijl Stinky een lunch voor ons klaar maakte. Daar scoorde hij een paar punten want hij had superschattig op bladeren een lunch klaargelegd met eten in de vorm van hartjes, bloemetjes erbij en voor ieder een platte steen uit de rivier als stoel. Nog even in de tube, een uurtje lopen, douchen en s'avonds aan het rendang vlees (even vergelijken met het rendangvlees van Ed). Het eten was heerlijk maar we zagen ook wel een beetje op tegen de nacht. De nacht viel met een slaappil (van oma) wel mee (werkt waarschijnlijk beter dan de primitour van gister)en we mochten om 7 uur s'ochtends de jungle verlaten.

We hebben een prachtige week gehad in Sumatra. Een hele beleving, een prachtige herinnering maar we zijn wel toe aan de luxe die op ons ligt te wachten in Jakarta. Op het moment dat ik dit nu schrijf, zitten we al in Yogyajakarta. Ik zal zo snel mogelijk de Java-update schrijven;)

Liefs van ons allemaal!!!