De eerste indrukwekkende week!
Door: Lianne
Blijf op de hoogte en volg Lianne
11 November 2012 | Cambodja, Phnom-Penh
Zo jullie hebben even moeten wachten maar ik ben er hoor!! En al een week inmiddels.
Net lekker uit eten geweest en nu op straat om mijn verhaal te tikken want dat werd volgens mij tijd;)
Een hele indrukwekkende week is het geweest.
Als ik nu het land moet omschrijven: Armoede, Warmte, Vies, adembenemde Schoonheid en een vreselijk GeschiedenisVoor ons een cultuurweek om het land en haar geschiedenis te leren kennen.
Ik schrijf zo veel mogelijk op onder verschillende kopjes.
Kunnen jullie kijken wat je leuk vind om te lezen;) en ik snap dat het lange verhalen zijn maar ik weet dat er mensen zijn in bijvoorbeeld de familie die het wel allemaal willen lezen).
Ik zal ook snel wat van mijn foto's plaatsen zodat jullie er een beter beeld bij kunnen vormen.
De vlucht en aankomst in Phnom Penh (de hoofdstad)
Om 20 uur vanuit Schiphol de lucht in. Afscheid nemen was minder leuk,
maar ik had een heel gaaf vooruitzicht dus eenmaal door de douane was ik dat gevoel al weer kwijt.
We vlogen met Korean Air. Wat een service en wat een geluk! We zaten heerlijk bij de nooduitgang.
Volgens ons hadden ze twee lekker bijdehandte kakels zien staan die de noodprocedure bij het inchecken wel konden lezen..
Dus in ierder geval lekker veel ruimte maar van slapen is niets gekomen.
In Zuid-Korea moesten we 3.5 uur wachten voor onze vlucht naar Phnom Penh.
We liepen tegen een muur van wartme op maar zagen al snel onze begeleider Nienke n(de enige blonde..). Nienke heeft samen met haar vader Peterhans
Cambodja.nu opgericht en zij zullen ons in deze weklen begeleiden.Onderweg met tuktuk door de straten van PP (Phnom Penh) en overal foto's van de koning met kerstverlichting erom heen.
Het guesthouse viel tegen.. We hadden een kamer met een onverdraagbare lucht en geen uitgang in geval van brand (tralies voor de deur en het raam).
Ik kreeg geen contact met huis en dit voelde echt niet fijn. Gelukkig kreeg Marieke op een of andere vage manier contact met haar vader
en die was zo lief mijn ouders even te bellen dat ik goed en wel was aangekomen.
De eerste dag
Slapen is helaas de eerste nacht niet meer gelukt en veel tijd hadden we daar ook niet voor want om 8 uur gingen we al met gids Sinai
naar het ziekenhuis in PP en naar het platteland. In het ziekenhuis zouden we een aantal dagen meelopen om de verloskundige zorg in Cambodja te zien.
We zouden deze ochtend de directeur ontmoeten en de documenten tekeken. Het was supergaaf om de zwangeren afdeling te zien,
maar stage lopen mag niet. We moeten hier dan minimaal een maand aan het werk en die tijd hebben we niet want we komen werken op het platteland.
Dus.. maar snel door naar het plattelandl. We hebben 3 uur in de bus gezeten naar Kampong Thom. Met motoren zijn we het platteland in gereden om daar om bezoek te gaan bij een dokter, 2 verloskundigen en de familie van onze gids.
Echt heel vies op het platteland. Overal dieren en daar ben ik al niet zo'n fan van en vreselijke armoede.
De gesprekken verlipen heel stroef ondanks dat we een tolk/gids hadden en al snel drong tot ons door dat werken hier heel lastig ging worden.
Wat ons heel erg meeviel (of eigenlijk misschien wel tegenviel) is dat de verloskundige zorg heel goed is geregeld.
Dit is vooral een vooruitgang van de afgelopen jaren geweest. Ook het voorlichtingsmateriaal is redelijk aanwezig dus wij zagen op direct de eerste dag ons hele project in het water vallen.
We hebben genoten van de indrukken op het platteland maar ging onvoldaan weg uit Kampong Thom... (met ze drieen op 1 scooter.... onvoorstelbaar maar zelfs met hollandse billen lukte dit)
De killingfields en de Toul sleng gevangenis
Vandaag de eerste dag van de cultuurweek en meteen de meest heftige dag. Op het programma deze dag: de killingfields en de Toul Sleng gevangenis.
De killingfields was heel bizar. Cambodja heeft iets meer dan 30 jaar terug onder het bewind van de rode khmer, vreselijk geschiedenis geschreven.
Wat er daar is gebeurd kun je misschien opzoeken maar waar het op neer komt is dat alle slimme mensen of mensen die een bedreiging vormden voor de rode khmer weer vermoord.
Dit heeft ertoe geleid van het bevolkingsaantal van 8 naar 6 miljoen is teruggelopen. Vandaag dus een bezoek aan een massagraf en een plek waar dingen zijn geberud die je je niet eens wilt voorstellen.
Met een nederlandstalige audiotour door het complez gelopen. Het ziet er zo vers uit. Het bestaan uit allemaal verzakte kuilen dat massagrafen zijn.
Overal (op de grond, in de bomen en de kuilen) zie je blindoeken, kleding, botten en tanden.
Bij 1 boom heb ik langer stil gestaan. Een boom waar honderden kinderen met hun hoofdjes tegenaan zijn geramd totdat er niets meer van over was.
Sommige baby's hadden een ander levenseinde. Deze werden voor amusement gebruikt als kleiduiven.
Uiteindelijk bracht de tour ons bij een monument waar honderden schedels in 17 lagen liggen. Dit was een heel rot gezicht maar de keiharde waarheid dringt dat ook wel echt tot je door.
Over deze gebeurtenis wordt niet tot amper gesproken in Cambodja en bijvoorbeeld ook niet op scholen. Er was bijvoorbeeld een jong meisje dat zich in een massagraf dat onder water stond aan het wassen.
Op straat kun je de gevolgen wel zien. De bevolking is jong en er mist bijna een hele generatie (die van boven de 50).
Na de killingfields naar de gevangenis waar velen voordat ze naar de killingfields werden gebracht gevangen zijn gehouden.
Badkuipen met handboeien op de bodem en veel meer martelwerktuigen. Overal foto's van lijken en slachtoffers maar mijn hoofd liep een beetje over van ellende dus ik ben snel weer weg gegaan.
Siem reap (o.a. Angkor Wat)
Het duurt een hele dag om er met de bus te komen maar dan heb je ook wat. Siem reap, een stad met adembenemde historische tempels en tourisme.
Om kwart over 4 zijn we opgestaan om om 5 uur de zonsopgang bij Angkor wat de kunnen bekijken. Jeetje, wat een plaatje!
Angkor wat (ook wel bekend als de tempels waar tomb raider met Angelina Jolie is opgenomen) is niet voor niets wereld erfgoed.
Hele stenen tempels, machtig hoog en vol met inscripties. En in de hoogste toren bevind zich de graftombe van de koning die het heeft laten bouwen.
Na het ontbijtje naast de tempel (het was vies maar het uitzicht maakte een hoop goed) naar nog 2 andere tempels geweest waar we een olifant en apen hebben gezien bij de meest prachtige tempels.
Een prachtig plaatje met de monikken in oranje gewaden (zelfs hele groepen van 8-10 jaar) en er zijn ook heel wat foto's gemaakt.
Wat heel mooi was, waren de hoofden van de boedha's en het verval waar de bomen super mooi doorheen zijn gegroeid. Ik heb geluksarmabndjes gerkegen en met wierook boeddha geeerd voor het geluk dus ik denk dat het geluk voor die dag niet meer op kon :)
Verder in Siem Reap naar de markt geweest,een terrasje gedaan, aziatische hapjes gegeten en naar Cultural village geweest.
Dat was een namaak dorp waar je o.a. een bruiloft mee kon maken alleen was er niet van de begrijpen want er werd geen engels gebruikt dus al met al een beetje saai..
Wat heel veel indruk heeft gemaakt is een avondje cello concert. Een zwitserse kinderarts is hier jaren geleden begonnen met kinderziekenhuizen opzetten.
Inmiddels zijn er 5 en is hijzelf uitgegroeid tot een held in Cambodja. Zelf geeft hij cello concerten in het zieknhuis, iedere week, om geld op te halen en om te vertelln over zijn doel.
Een prachtig doel. Alle kinderen tot 15 jaar worden hier helemaal gratis geholpen. Ook alle vrouwen mogen hier bevallen. Ik zal niet te veel in detail treden maar over alles lijkt nagedacht.
Zelfs de reis naar het ziekenhuis wordt betaald en o.a. HIV wordt extreem goed bestreden (de overdracht ervan).
Aan het einde van het concert werd aan alle jonge bezoekers gevraagd of zij bloed willen komen geven en aan alle ouderen werd om geld gevraagd.
Ik heb gedoneerd maar ik zal in PP bij het Kantha Bopha ziekenhuis langs gaan om ook mijn bloed te doneren. Voor kinderen met o.a. malaria die in shock toestand verkeren is dit hun enige optie om te overleven en bloed is hard nodig.
En de rest dat indruk heeft gemaakt
Op dit moment ben ik weer terug in PP en heb ik vandaag de meest verschrikkelijke busreis achter de rug die ik me kan herrineren.
35 graden, een kapotte airco, op de grond zitten en warme motoren. Maaaarrr... eenmaal aangekomen heb ik de eerste tropische bui gezien.
Zo lekker! Na dagen superwarm weer waarin het s'avonds niet afkoelt en je de hele dag uitlaatgassen en stof ademt.. Regen!!!
Dit had helaas wel als gevolg dat we geen elektriciteit meer hadden en niet meer konden douchen:) Wel zit ik nu in het hoofdgebouw van het guesthouse en zijn we van de stank af!! Jeej!
Nu onweert het nog en zit ik onder ongeveer 40 dikke elektriciteitskabels die gewoon in de straat hangen. Hopen dat dat goed gaat want ze knappen nog wel eens.
Dan gaat er een Cambodjaantje met een ladder tegen de andere kabels aan staan om hem weer vast te maken (hoe kan dit?!!)
Wat heel raar is aan het straatbeeld, buiten dat alles vies is, is dat iedereen op een brommer rijdt oud en jong en hele gezinnen)
Als er kasten worden gekocht gaan deze op de scooter. Als je kind aan het infuus hangt en je kunt een opname niet betalen/ je wilt je kind meenemen dan neem je je kind met infuus en al mee op de scooter.
en als je vervoer zoekt dan spring je achterop of ik een tuktuk die erachter hangt.
Volgens mij hebben jullie voorlopig genoeg te lezen gehad. Ik ga slapen en heel veel liefs vanuit het warme Cambodja!!
Net lekker uit eten geweest en nu op straat om mijn verhaal te tikken want dat werd volgens mij tijd;)
Een hele indrukwekkende week is het geweest.
Als ik nu het land moet omschrijven: Armoede, Warmte, Vies, adembenemde Schoonheid en een vreselijk GeschiedenisVoor ons een cultuurweek om het land en haar geschiedenis te leren kennen.
Ik schrijf zo veel mogelijk op onder verschillende kopjes.
Kunnen jullie kijken wat je leuk vind om te lezen;) en ik snap dat het lange verhalen zijn maar ik weet dat er mensen zijn in bijvoorbeeld de familie die het wel allemaal willen lezen).
Ik zal ook snel wat van mijn foto's plaatsen zodat jullie er een beter beeld bij kunnen vormen.
De vlucht en aankomst in Phnom Penh (de hoofdstad)
Om 20 uur vanuit Schiphol de lucht in. Afscheid nemen was minder leuk,
maar ik had een heel gaaf vooruitzicht dus eenmaal door de douane was ik dat gevoel al weer kwijt.
We vlogen met Korean Air. Wat een service en wat een geluk! We zaten heerlijk bij de nooduitgang.
Volgens ons hadden ze twee lekker bijdehandte kakels zien staan die de noodprocedure bij het inchecken wel konden lezen..
Dus in ierder geval lekker veel ruimte maar van slapen is niets gekomen.
In Zuid-Korea moesten we 3.5 uur wachten voor onze vlucht naar Phnom Penh.
We liepen tegen een muur van wartme op maar zagen al snel onze begeleider Nienke n(de enige blonde..). Nienke heeft samen met haar vader Peterhans
Cambodja.nu opgericht en zij zullen ons in deze weklen begeleiden.Onderweg met tuktuk door de straten van PP (Phnom Penh) en overal foto's van de koning met kerstverlichting erom heen.
Het guesthouse viel tegen.. We hadden een kamer met een onverdraagbare lucht en geen uitgang in geval van brand (tralies voor de deur en het raam).
Ik kreeg geen contact met huis en dit voelde echt niet fijn. Gelukkig kreeg Marieke op een of andere vage manier contact met haar vader
en die was zo lief mijn ouders even te bellen dat ik goed en wel was aangekomen.
De eerste dag
Slapen is helaas de eerste nacht niet meer gelukt en veel tijd hadden we daar ook niet voor want om 8 uur gingen we al met gids Sinai
naar het ziekenhuis in PP en naar het platteland. In het ziekenhuis zouden we een aantal dagen meelopen om de verloskundige zorg in Cambodja te zien.
We zouden deze ochtend de directeur ontmoeten en de documenten tekeken. Het was supergaaf om de zwangeren afdeling te zien,
maar stage lopen mag niet. We moeten hier dan minimaal een maand aan het werk en die tijd hebben we niet want we komen werken op het platteland.
Dus.. maar snel door naar het plattelandl. We hebben 3 uur in de bus gezeten naar Kampong Thom. Met motoren zijn we het platteland in gereden om daar om bezoek te gaan bij een dokter, 2 verloskundigen en de familie van onze gids.
Echt heel vies op het platteland. Overal dieren en daar ben ik al niet zo'n fan van en vreselijke armoede.
De gesprekken verlipen heel stroef ondanks dat we een tolk/gids hadden en al snel drong tot ons door dat werken hier heel lastig ging worden.
Wat ons heel erg meeviel (of eigenlijk misschien wel tegenviel) is dat de verloskundige zorg heel goed is geregeld.
Dit is vooral een vooruitgang van de afgelopen jaren geweest. Ook het voorlichtingsmateriaal is redelijk aanwezig dus wij zagen op direct de eerste dag ons hele project in het water vallen.
We hebben genoten van de indrukken op het platteland maar ging onvoldaan weg uit Kampong Thom... (met ze drieen op 1 scooter.... onvoorstelbaar maar zelfs met hollandse billen lukte dit)
De killingfields en de Toul sleng gevangenis
Vandaag de eerste dag van de cultuurweek en meteen de meest heftige dag. Op het programma deze dag: de killingfields en de Toul Sleng gevangenis.
De killingfields was heel bizar. Cambodja heeft iets meer dan 30 jaar terug onder het bewind van de rode khmer, vreselijk geschiedenis geschreven.
Wat er daar is gebeurd kun je misschien opzoeken maar waar het op neer komt is dat alle slimme mensen of mensen die een bedreiging vormden voor de rode khmer weer vermoord.
Dit heeft ertoe geleid van het bevolkingsaantal van 8 naar 6 miljoen is teruggelopen. Vandaag dus een bezoek aan een massagraf en een plek waar dingen zijn geberud die je je niet eens wilt voorstellen.
Met een nederlandstalige audiotour door het complez gelopen. Het ziet er zo vers uit. Het bestaan uit allemaal verzakte kuilen dat massagrafen zijn.
Overal (op de grond, in de bomen en de kuilen) zie je blindoeken, kleding, botten en tanden.
Bij 1 boom heb ik langer stil gestaan. Een boom waar honderden kinderen met hun hoofdjes tegenaan zijn geramd totdat er niets meer van over was.
Sommige baby's hadden een ander levenseinde. Deze werden voor amusement gebruikt als kleiduiven.
Uiteindelijk bracht de tour ons bij een monument waar honderden schedels in 17 lagen liggen. Dit was een heel rot gezicht maar de keiharde waarheid dringt dat ook wel echt tot je door.
Over deze gebeurtenis wordt niet tot amper gesproken in Cambodja en bijvoorbeeld ook niet op scholen. Er was bijvoorbeeld een jong meisje dat zich in een massagraf dat onder water stond aan het wassen.
Op straat kun je de gevolgen wel zien. De bevolking is jong en er mist bijna een hele generatie (die van boven de 50).
Na de killingfields naar de gevangenis waar velen voordat ze naar de killingfields werden gebracht gevangen zijn gehouden.
Badkuipen met handboeien op de bodem en veel meer martelwerktuigen. Overal foto's van lijken en slachtoffers maar mijn hoofd liep een beetje over van ellende dus ik ben snel weer weg gegaan.
Siem reap (o.a. Angkor Wat)
Het duurt een hele dag om er met de bus te komen maar dan heb je ook wat. Siem reap, een stad met adembenemde historische tempels en tourisme.
Om kwart over 4 zijn we opgestaan om om 5 uur de zonsopgang bij Angkor wat de kunnen bekijken. Jeetje, wat een plaatje!
Angkor wat (ook wel bekend als de tempels waar tomb raider met Angelina Jolie is opgenomen) is niet voor niets wereld erfgoed.
Hele stenen tempels, machtig hoog en vol met inscripties. En in de hoogste toren bevind zich de graftombe van de koning die het heeft laten bouwen.
Na het ontbijtje naast de tempel (het was vies maar het uitzicht maakte een hoop goed) naar nog 2 andere tempels geweest waar we een olifant en apen hebben gezien bij de meest prachtige tempels.
Een prachtig plaatje met de monikken in oranje gewaden (zelfs hele groepen van 8-10 jaar) en er zijn ook heel wat foto's gemaakt.
Wat heel mooi was, waren de hoofden van de boedha's en het verval waar de bomen super mooi doorheen zijn gegroeid. Ik heb geluksarmabndjes gerkegen en met wierook boeddha geeerd voor het geluk dus ik denk dat het geluk voor die dag niet meer op kon :)
Verder in Siem Reap naar de markt geweest,een terrasje gedaan, aziatische hapjes gegeten en naar Cultural village geweest.
Dat was een namaak dorp waar je o.a. een bruiloft mee kon maken alleen was er niet van de begrijpen want er werd geen engels gebruikt dus al met al een beetje saai..
Wat heel veel indruk heeft gemaakt is een avondje cello concert. Een zwitserse kinderarts is hier jaren geleden begonnen met kinderziekenhuizen opzetten.
Inmiddels zijn er 5 en is hijzelf uitgegroeid tot een held in Cambodja. Zelf geeft hij cello concerten in het zieknhuis, iedere week, om geld op te halen en om te vertelln over zijn doel.
Een prachtig doel. Alle kinderen tot 15 jaar worden hier helemaal gratis geholpen. Ook alle vrouwen mogen hier bevallen. Ik zal niet te veel in detail treden maar over alles lijkt nagedacht.
Zelfs de reis naar het ziekenhuis wordt betaald en o.a. HIV wordt extreem goed bestreden (de overdracht ervan).
Aan het einde van het concert werd aan alle jonge bezoekers gevraagd of zij bloed willen komen geven en aan alle ouderen werd om geld gevraagd.
Ik heb gedoneerd maar ik zal in PP bij het Kantha Bopha ziekenhuis langs gaan om ook mijn bloed te doneren. Voor kinderen met o.a. malaria die in shock toestand verkeren is dit hun enige optie om te overleven en bloed is hard nodig.
En de rest dat indruk heeft gemaakt
Op dit moment ben ik weer terug in PP en heb ik vandaag de meest verschrikkelijke busreis achter de rug die ik me kan herrineren.
35 graden, een kapotte airco, op de grond zitten en warme motoren. Maaaarrr... eenmaal aangekomen heb ik de eerste tropische bui gezien.
Zo lekker! Na dagen superwarm weer waarin het s'avonds niet afkoelt en je de hele dag uitlaatgassen en stof ademt.. Regen!!!
Dit had helaas wel als gevolg dat we geen elektriciteit meer hadden en niet meer konden douchen:) Wel zit ik nu in het hoofdgebouw van het guesthouse en zijn we van de stank af!! Jeej!
Nu onweert het nog en zit ik onder ongeveer 40 dikke elektriciteitskabels die gewoon in de straat hangen. Hopen dat dat goed gaat want ze knappen nog wel eens.
Dan gaat er een Cambodjaantje met een ladder tegen de andere kabels aan staan om hem weer vast te maken (hoe kan dit?!!)
Wat heel raar is aan het straatbeeld, buiten dat alles vies is, is dat iedereen op een brommer rijdt oud en jong en hele gezinnen)
Als er kasten worden gekocht gaan deze op de scooter. Als je kind aan het infuus hangt en je kunt een opname niet betalen/ je wilt je kind meenemen dan neem je je kind met infuus en al mee op de scooter.
en als je vervoer zoekt dan spring je achterop of ik een tuktuk die erachter hangt.
Volgens mij hebben jullie voorlopig genoeg te lezen gehad. Ik ga slapen en heel veel liefs vanuit het warme Cambodja!!
-
11 November 2012 - 17:07
Corina:
Lieve Lianne,
Wat een leuk/mooi verhaal!We hadden natuurlijk al veel informatie gekregen maar als je het zo leest maakt het nog meer indruk, wat een tegenstrijdigheden!
En ja hoor, ik heb het hele verhaal gelezen!!!!
XXXXXXXMama -
11 November 2012 - 17:07
Corina:
Lieve Lianne,
Wat een leuk/mooi verhaal!We hadden natuurlijk al veel informatie gekregen maar als je het zo leest maakt het nog meer indruk, wat een tegenstrijdigheden!
En ja hoor, ik heb het hele verhaal gelezen!!!!
XXXXXXXMama -
11 November 2012 - 18:20
Nancy De Bock:
Wat heerlijk om je verhaal te lezen en ja wat een verschrikking moet killing fields geweest zijn. Je hoort er altijd van maar nu sta jij er met je neus bovenop.
Wat een indrukken die eerste week. Maar het is zo'n mooie ervaring en mooi dat je dit mag meemaken. Ik vind het echt dapper van je dat je dit doet.
Ik wens je heel veel succes!! En ik ga je volgen!!!
Xx
Nancy -
11 November 2012 - 18:23
Jolanda Jonker:
Hoi Lianne,
Wat een mooi een indrukwekkend verhaal, wel spannend dat je zo ver weg zit maar super gaaf dat je dit doet.
We blijven je zeker volgen! Heel veel plezier nog en geniet er van, en wij vind het super dat we mee mogen reizen in jouw verhaal!
Het beste verder en het gaat jullie goed!
Groetjes uit Nieuwegein Van Rob en Jolanda xxx -
11 November 2012 - 18:34
Je Oom Harry:
Wat een verhaal zeg! Met z'n drieën op de motor had ik wel willen zien. Lachen!
Maar die Killingfields lijkt me vreselijk.
Ik zei vanmiddag nog ten je ouders en Manouk dat je ondanks de vele ervaringen het wel naar je zin hebt. Je klinkt in ieder geval vrolijk en je komt denk ik tijd tekort.
Nou meid, geniet er van en tot mails, what'app of Skype!
Dikke kus van je oom Harry -
11 November 2012 - 19:54
Ineke Broeseliske:
Lianne,
Al veel indrukken zo voor de eerste week,ik blijf je volgen.
groetjes Ineke B -
11 November 2012 - 19:55
Jacq:
Lieve Lianne,
Wat indrukwekkend allemaal! En niet alleen familie leest alles hoor! ;-) Ik heb ook al wat foto's gezien. Leuk om je zo te kunnen volgen!! Liefs, Jacq -
11 November 2012 - 20:18
Onno:
Hey hey,
klinkt allemaal wel leuk en indrukwekkend! heel veel plezier!
cheers vanuit hurghada
Onno -
11 November 2012 - 20:51
Hennie:
Hoi Lianne,
Wat een indrukken allemaal in 1 week, geweldig hoe je het allemaal beschrijft, kan me voorstellen dat dit wat met je doet vooral de killing fields. We blijven je volgen de komende tijd, liefts uit de meloenstraat -
11 November 2012 - 22:02
Henny Otto:
Lianne,
Geweldig wat je daar allemaal meemaakt.
Wat bijzonder om te lezen
Wat hebben wij het hier dan goed!
Geniet ondanks de ellende ook van de fijne dingen.
Liefs van Bernadets moeder -
11 November 2012 - 22:15
Lisan:
Heey lian,
Wat een ervaringen en verhalen zeg.. Ben ook erg benieuwd naar de foto's. Heel erg veel plezier nog en geniet van de ervaring.. Kom maar op met nog meer verhalen.
Liefs lisan -
12 November 2012 - 08:03
Je Oom John:
Lianne, Wat een indrukken! Vertel volgende keer ook iets over het eten. En ik ben benieuwd hoe jullie je project nu gaan invullen. John -
12 November 2012 - 13:55
Lianne:
Wow watt leuk dat jullie het allemaal hebben gelezen! En bedankt voor jullie reactie. Het is echt heel erg leuk omdat hier te lezen! -
12 November 2012 - 21:35
Peterhans:
Ha Lianne,
Met je neus in de boter in een ontwikkelingsland! Echt wennen zal het nooit, maar na een eerste week (met een traditionele karaoke afsluiting heb ik begrepen!) wordt het allemaal wat draaglijk!
Tot zaterdag
Peterhans :-) -
13 November 2012 - 09:46
Danielle:
Lieve liee!!!!!!
Ten eerste het is en lang stuk maar je schrijft het zo leuk dat ik er bijna in mee ga!
Ben blij dat het zo goed bevalt!! Geniet er maar goed van.
En met zn 3e op de scooter??? Dat gaan we van de zomer even proberen haha!!!
Tot horens!!
Xxxxx
-
13 November 2012 - 19:04
Danya Alsemgeest:
Hoi Lianne,
Wat een onwijs gaaf verhaal! Ook heel herkenbaar. Ik zat zelf in een gastgezin bij een dokter en de brommers waar iemand een infuus aan een stok hield kwamen op en af rijden. Ook hele blokken ijs werden achterop de brommer vervoerd, maar dat zal je zelf vast ook wel gezien hebben :). En m'n record is 7 Cambodjanen op de scooter, maar dat wordt voor ons 'hollanders' wel wat lastiger ;) Ik vind het echt heel leuk om via jouw verhalen er weer aan terug te denken! Geniet ervan want het is echt fantastisch avontuur. Ik kijk uit naar de volgende verhaal / foto's.
Soksabai!!! (veel geluk)
Groetjes Danya -
13 November 2012 - 21:48
Je Tantutjuh:
Hoi Li,
Wat een mooi verslag zeg, je schrijft erg leuk ik "hoor" je bijna praten.
Het is indrukwekkend wat je allemaal meemaakt.
De foto's op Facebook zijn ook erg mooi!
Geniet er van!
Liefs, je tantutjuh. X -
13 November 2012 - 23:10
Bernadett Tabiat:
Hoi lianne, wat een wereld van verschil, je zal hier nog lang aan denken. Mooi om je zo te kunnen volgen. Nog heel veel plezier en leermomenten. Hoop dat je leuke en goede voorlichting kan gaan geven . liefs Bernadette
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
